Land’s beste scheidsrechter is ook aanwezig op het WK in Durban. Wat betekenen deze kampioenschappen voor hem?

“Qua tornooi staan deze met landenteams helemaal bovenaan. Op de World Games in Wroclaw heb ik de kans en de eer gehad om de finale te mogen leiden. Dit staat dus zeker in het lijstje van het hoogst haalbare. Anderzijds zijn deze tornooien sportief minder uitdagend door de grote verschillen qua niveau. Te veel wedstrijden eindigen op pakweg 35-10. Het is dan hopen op een echte wedstrijd zoals China - Suriname. Daar doe je het voor.”

Miguel is niet aan zijn proefstuk toe. Hij werd al eerder aangeduid door IKF voor grote kampioenschappen.

“Dit is mijn 2de WK naast 2 EK's en de World Games in Polen in 2017. De World Games was tot nu toe voor mij een topper. De sfeer, de openingsshow en de finale. Maar ik heb aan alle tornooien goede herinneringen.”

Hoe blik je terug op het eerste deel van dit WK?

“Vrij goed ondanks de toch wel alarmerende info qua veiligheid voor we vertrokken. Ons hotel is top. De directe omgeving is relatief veilig maar ga geen straat verder of je komt in een totaal andere wereld. We waren op de rustdag van plan een markt te bezoeken 2km van het hotel maar aan de hotelbalie verklaarde ze ons compleet gek. We zijn dus maar mooi aan het strand gebleven. Qua organisatie zijn er wat mankementen. Geen douches in de zaal en de zalen zijn te ver van het hotel waardoor we een volledige dag in de hal aanwezig zijn. Maar men is wel super vriendelijk en men probeert ons zo goed mogelijk te helpen.

Nu in de eindfase van het tornooi zou het niveau van de ploegen gelijkwaardiger moeten worden met hopelijk nog enkele spannende wedstrijden.”

De afstand tot de hallen, maar ook tussen de hotels, maakt dat spelers en officials weinig contact hebben. Hoe kijk jij daar naar?

“Alles heeft voor en nadelen maar voor mij is het eender. Ik heb beide situaties al meegemaakt waar alleen officials in het hotel zitten zoals nu en ook met ploegen erbij.

Vaak is het contact eerder beperkt omdat iedereen toch een verschillend programma afwerkt.”

Als scheidsrechter van het jaar in België heb je ongetwijfeld een streepje voor op de collega’s. Komen ze bij jou aankloppen voor raad?

“Wij hebben het voordeel dat we in een land met een volwaardige competitie kunnen fluiten. In vele landen is dat niet zo en moeten de scheidsrechters het hebben van deze internationale tornooien. Dan is het logisch dat de ontwikkeling minder snel gaat. Wanneer we aangeduid worden als assistent trachten we te helpen waar kan en waar gewenst. Verder worden de wedstrijden beoordeeld en kunnen we in een nabespreking of meeting van gedachte wisselen.”

Heb je zicht op je planning voor de komende dagen?

“Elke avond krijgen we de aanduidingen voor de dag erop. Het is soms afwachten op de uitslag en de wedstrijdindeling van de volgende dag. Ikzelf kan niet op een wedstrijd van België aangeduid worden. Er zijn steeds 3 scheidsrechters nodig (hoofd, assistent en reserve). Deze puzzel moet dus telkens gelegd worden. Naargelang de wedstrijden kan je wel een idee hebben. Dat gebeurt uiteraard niet lukraak maar verder is het niet voorspellen. Als scheidsrechter wil je zoveel mogelijk wedstrijden fluiten en als het kan deze die spannend kunnen worden.

Ook Miguel heeft zijn mening over een WK met 20 landen hier in het verre Zuid-Afrika

“Bij het merendeel van wedstrijden weet je op voorhand al wie er gaat winnen. Enkel de score moet nog ingevuld worden. Dat geeft niet echt uitstraling als er al eens iemand komt kijken.

Ik hoor wel dat men daar over aan het nadenken is. Verder vind ik het jammer dat er in dit land weinig is gedaan rond dit tornooi. De zalen zitten leeg buiten enkele supporters van landen die door hun consulaten zijn aangesproken. Maar geen leerkrachten, geen kinderen, geen studenten. Een tornooi houden op zo een locatie moet toch minstens dat als doel hebben. Een gemiste kans dus.”